Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2009

Βουλή από σό(γ)ια

Του Πασχάλη Χριστοδούλου*

Όλες οι εκλογικές αναμετρήσεις από τη μεταπολίτευση και εντεύθεν έγιναν με την επίκληση του εθνικού μας προβλήματος, αυτό της Κύπρου. Μ’ αυτό βέβαια η πολιτική τάξη της χώρας μας ξεμπέρδεψε όταν αναφανδόν τάχθηκε υπέρ του Σχεδίου Ανάν, αντιτιθέμενη στη βούληση του κυρίαρχου κυπριακού λαού. Συμπράξανε με τους υπερατλαντικούς αλλά και τους εν Ευρώπη συμμάχους που επιβουλεύονταν την κυριαρχία της μεγαλονήσου, αποδεχόμενοι ακόμη και τα εξ’ Αμερικής τριάντα αργύρια για τη διαμόρφωση της κοινής γνώμης.
Αν λάβουμε υπόψη ότι η 3η Ελληνική Δημοκρατία γεννήθηκε μέσα από την Κυπριακή τραγωδία για την οποία ως χώρα βάλαμε χεράκι, θα έλεγα ότι η επίκληση του κυπριακού ως λόγος προσφυγής στις κάλπες ήταν «δικαιολογημένη».
Από το 2007, μετά το δημοψήφισμα του 2004 στην Κύπρο για το σχέδιο Ανάν και τη μεγάλη ήττα των εν Ελλάδι ανανιστών, προβάλλεται η οικονομία ως λόγος για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Αλήθεια σ’ αυτή τη χώρα πότε οι εκλογές θα γίνουν στη συνταγματική τους ημερομηνία; Οι φωνασκούντες ότι δήθεν υπηρετούν τους θεσμούς γιατί καταπατούν τον υπέρτατο, το σύνταγμα;
Αυτά όμως είναι γνωστά στους πολίτες, εξ’ ου και η αποστροφή στους πολιτικούς, οι οποίοι περί άλλων τυρβάζουν. Ή μάλλον παπαγαλίζουν όσα συμφέρει στους κατ’ εξοχήν κυβερνώντες, τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ και τους συν αυτούς διαμορφωτές της κοινής γνώμης.
Εκείνο που είναι επίσης βέβαιο είναι ότι θα περάσει ένας μήνας με ανούσιες και σε αρκετές περιπτώσεις στημένες, από τους προαναφερθέντες διαμορφωτές, αψιμαχίες προς χάρη και δόξα των δεικτών τηλεθέασης. Άπαντες θα ομνύουν στο όνομα των πολιτών χωρίς κανείς να μπει στον κόπο να διαλεχτεί μαζί τους. Μεγάλα και σοβαρά ζητήματα θα περιμένουν για επόμενες εκλογές.
Το ζήτημα των περιφερειών της χώρας που αποτελεί το κλειδί μιας άλλης αναπτυξιακής και οικονομικής πολιτικής για τη χώρα δεν θα το αγγίξει κανείς. Οι υστερόβουλες κορώνες περί ποσοστών του ΕΣΠΑ που θα διατεθούν για την περιφέρεια αποτελούν τον πέπλο που σκεπάζει τις πολιτικές των αθηναϊστών. Το μετρό, τα Σπάτα, το τραμ, ο προαστιακός (μέχρι και η Πελοπόννησος, η Χαλκίδα και ποιος ξέρει ακόμα ποιες περιοχές ενσωματώνονται στο Λεκανοπέδιο), η Αττική οδός, η διακομματική συναίνεση και συμμετοχή στην κατ’ ευφημισμό εθνική ιδέα την Ολυμπιάδα, είναι ορισμένες από τις πολιτικές που όλοι γνωρίζουν.
Ίσως λιγότεροι να γνωρίζουν ότι εδώ και πολλά χρόνια οι ελλαδικές περιφέρειες είναι ουραγοί στην ευρωπαϊκή κατάταξη σε ότι αφορά τους δείκτες ευημερίας. Από το 2002 αναφερόμαστε σ’ αυτό το ζήτημα. Τα δημόσια γραπτά ευτυχώς υπάρχουν. Ας είναι καλά η δημοκρατική όαση του διαδικτύου. Όπως βέβαια όλα αυτά τα χρόνια δεν έγινε καμιά ουσιαστική συζήτηση για το περιφερειακό ζήτημα στο ανώτατο αντιπροσωπευτικό θεσμικό όργανο της πολιτείας, τη βουλή, εκτιμώ ότι καμιά αναφορά δεν πρόκειται να γίνει στο υπόλοιπο την προεκλογικής περιόδου.
Καμιά αναφορά επίσης στη διαμόρφωση του νέου παγκόσμιου ενεργειακού χωροταξικού, που εδώ και χρόνια εξελίσσεται απούσης τη χώρα μας, η οποία άγεται πίσω από τα συμφέροντα ακόμα και των γειτόνων μας. Αξίζει να θυμηθεί κανείς τον αγώνα που κάναμε από το 2000 για τη γεωοικονομική δημοκρατία. Όταν πανηγύριζαν την ενεργειακή σύνδεση με την Τουρκία, με το αγωγό φυσικού αερίου, εκχωρώντας τα κλειδιά του εργοστασίου της ΔΕΗ στην Κομοτηνή, στην Τουρκία και καθιστώντας τη Θράκη ενεργειακή της επαρχία. Αλλά και όταν δεν μπορούσαν να αντιληφθούν τις ενεργειακές πολιτικές επιλογές της γειτονικής χώρας η οποία στοχεύει στην ενεργειακή ενσωμάτωση της Κύπρου. Όταν παρακολουθούν ως θεατές τις εξελίξεις στους νέους αγωγούς που σχεδιάζονται.
Τα παραπάνω καταδεικνύουν με σαφήνεια ότι η 3η Ελληνική Δημοκρατία έχει από καιρού ολοκληρώσει τον κύκλο της. Πολλοί μίλησαν στο παρελθόν για τον κύκλο της μεταπολίτευσης που έχει κλείσει αλλά όχι για την ανάγκη να περάσουμε από την 3η στην 4η Ελληνική Δημοκρατία. Εδώ και χρόνια εμείς μιλάμε για την τέταρτη Δημοκρατία. Αυτό τουλάχιστον προκύπτει έπειτα από αναζήτηση στο διαδίκτυο.
Υπάρχουν όμως και αρκετά άλλα ερωτήματα που χρήζουν απάντησης, ταυτόχρονα με την αλλαγή του ρόλου και των αρμοδιοτήτων του προέδρου της Δημοκρατίας στα πλαίσια της 4ης Δημοκρατίας αλλά και της αλλαγής του περιφερειακού χωροταξικού.
Γιατί υπάρχει η πολιτική κληρονομικότητα και τα τζάκια; Τρεις οικογένειες κυβερνούν τη χώρα με μικρές παρενθέσεις, περίπου 60 χρόνια. Ούτε σε φυλές ιθαγενών δεν υπάρχουν ανάλογα φαινόμενα, αφού οι φύλαρχοι μπορεί να είναι ισόβιοι αλλά εκλέγονται. Γιατί δεν καθιερώνονται οι δύο θητείες σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής και κοινωνικής εκπροσώπησης ώστε να υπάρχει μια διαρκής ανανέωση του πολιτικού προσωπικού αλλά και περιορισμός των φαινομένων διαπλοκής;
Αυτά είναι τα μείζονα ζητήματα που πρέπει να απασχολούν τους πολίτες σήμερα. Φοβούμαι όμως ότι απαντήσεις μέχρι τις 4 Οκτώβρη, ημέρας των ζώων, δεν θα υπάρξουν. Κι αν παλιότερα μας έκλεβαν ιδέες, σήμερα αδυνατούν να κάνουν ακόμη και αυτό. Από αυτή τη μεταλλαγμένη Δημοκρατία δεν θα πάρουμε. Ούτε από τα πολιτικά της σόγια ούτε από την ομώνυμη σόγια τους ούτε φυσικά και από κείνη των υπολοίπων μερών.

*Πρώην Δήμαρχος Σουφλίου http://xristodoulou.blogspot.com



Δεν υπάρχουν σχόλια: