Του Οδυσσέα Μπότσαρη
Οι Ισραηλινοί είναι αυτοί που είχαν οργανώσει τους αδελφούς μουσουλμάνους του Γιασίν. Με χρήματα του Ισραήλ τους έφεραν από την Αίγυπτο στην Παλαιστίνη για να κοντράρουν τους τότε εχθρούς του Ισραήλ. Το P.L.O. και τη στρατιωτική πτέρυγά του, τη Φατάχ του Γιασέρ Αραφάτ. Το έκαναν αυτό γιατί ήταν θρησκόληπτοι και οι Ισραηλινοί είχαν υποθέσει ότι καλύτερα οι Άραβες να μην μπλεκόταν με πατριωτικά αισθήματα αλλά να στρέφονταν προς τη θρησκεία. Ο πονηρός όμως Γιασίν, έφτιαχνε στρατό μυστικά. Δηλαδή τη Χαμάς. Την οποία σήμερα την παρουσιάζουν σαν τρομοκράτες. Σαν τρομοκράτες τους παρουσίαζαν και οι Άγγλοι τους Κυπρίους αλλά και τους Ιρλανδούς. Όπως οι Τούρκοι παρουσιάζουν ως τρομοκράτες τους Κούρδους.
Σήμερα οι διεθνείς πολιτικολόγοι προσπαθούν να εξηγήσουν τα πράγματα ως εξής:
1. Ο Μαχμούτ Αμπάς σε δυο ημέρες δεν θα είναι πια πρόεδρος και γι’ αυτό η Χαμάς κάνει επίδειξη ισχύος, λέγοντας στη διεθνή κοινότητα ότι από εδώ και στο εξής έχετε να κάνετε με εμένα που έχω εκλεγεί μάλιστα και δημοκρατικά.
2. Στις 20 Ιανουαρίου ο Ομπάμα θα συζητήσει με τον πρόεδρο του Ιράν ορισμένα ζητήματα «ζεστά». Το Ιράν μαζί με τον καινούργιο σύμμμαχό του τη Συρία, θέλει να είναι το κέντρο επίλυσης των προβλημάτων στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, αλλά και στην Παλαιστίνη.
3. Η Χεζμπολλάχ αλλά και η Χαμάς είναι κατά κάποιο τρόπο όργανά τους, και με αυτόν τον τρόπο το Ιράν κερδίζει τη θέση στην καρδιά του Αραβικού λαού, ο οποίος μέχρι σήμερα ζούσε πολλάκις με χρήματα της Σαουδικής Αραβίας. Το Ιράν λοιπόν για θρησκευτικούς αλλά και πολιτικούς λόγους μπαίνει από τη μεγάλη πόρτα της υπεράσπισης των θρησκευτικών και ανθρώπινων δικαιωμάτων, μέσα στον Αραβικό κόσμο.
4. Η Τουρκία υποστηρίζει το Ισραήλ, διότι χαίρεται που η διεθνής κοινή γνώμη δέχεται να ονομαστούν η Χεζμπολλάχ και η Χαμάς τρομοκρατικές δυνάμεις διότι έχει και αυτή το P.K.K. της.
5. Μέχρι στιγμής το Παλαιστινιακό ήταν Αραβικό πρόβλημα. Τα περισσότερα όμως Αραβικά κράτη έχουν «ασπαστεί» για λόγους ευνόητους τη «δυτική χρηματοδότηση» των αναγκών τους. Έτσι η Ιορδανία, η Αίγυπτος και όλα τα υπόλοιπα κράτη έχουν ρίξει λίγο νερό στο κρασί τους.
6. Η Φατάχ και το P.L.O. του Αραφάτ ακολούθησε το δρόμο της διαπραγμάτευσης. Μετά όμως από τις όμορφες χειραψίες επί Κλίντον και Κάρτερ, μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων το Ισραήλ υποσχέθηκε αλλά δεν έπραξε σχεδόν τίποτα. Ο λαός βαρέθηκε πλέον τις υποσχέσεις και την υποκρισία της διεθνούς κοινότητας και πήγε με το μέρος της Χαμάς. Δεν είχε άλλη εκλογή.
Όλοι όμως αυτοί οι πολιτικολόγοι ξεχνούν ένα βασικό πράγμα. Την ίδρυση του Παλαιστινιακού κράτους. Και οι Τούρκοι επί της Ελληνικής επανάστασης του ‘21, μας έβλεπαν σαν γκιαούρηδες. Εμείς όμως δεν πολεμούσαμε ενάντια στη θρησκεία τους, πολεμούσαμε για την ανεξαρτητοποίηση των εδαφών μας. Αυτό ακριβώς συμβαίνει στην Παλαιστίνη. Και όσοι τόσα χρόνια προσπαθούν να αποδείξουν ότι είναι θρησκευτικός πόλεμος, κάνουν λάθος. Μπορεί να φαίνεται στα διάφορα ρεπορτάζ που καίνε την Εβραϊκή σημαία και ορκίζονται στον Αλλάχ, αλλά για να διαβάσουμε ξανά το Μακρυγιάννη να δούμε και εμείς επί Κολοκοτρώνη τι λέγαμε και πως αντιδρούσαμε στα μπαϊράκια του Ιμπραήμ πασά.
Η Παλαιστίνη είναι καθαρός απελευθερωτικός αγώνας κατοχής. Όπως στην Κύπρο, και όπως στο τουρκικό Κουρδιστάν. Όπως και στο Θιβέτ. Να τα λέμε τα πράγματα με το όνομά τους.
Η Χαμάς είναι εκλεγμένη παράταξη. Αν η Παλαιστίνη είχε στρατιωτική δύναμη θα έκανε πόλεμο στο Ισραήλ. Δεν έχει και για αυτό κάνει γυφτοπόλεμο, πετροπόλεμο, και ενέργειες με ρουκέτες. Οι Ισραηλινοί όμως, ένας πεθαίνει από αυτούς, δέκα σκοτώνουν από τους άλλους. Και αυτό τραβάει χρόνια και χρόνια.
Το κακό είναι ότι ούτε οι μεν ούτε και οι δε δέχονται μπλε κάσκες ανάμεσά τους. Όταν οι Ισραηλινοί χτυπάνε, κλίνουν τις πόρτες να μη βλέπει κανείς τι γίνεται. Αν ήταν σωστοί σαν κράτος, θα ζητούσαν τη βοήθεια του Ο.Η.Ε.. Τον έχουν όμως τον Ο.Η.Ε. σαν μεγάφωνο να λέει ότι θέλουν αυτοί.
Καταλαβαίνει απόλυτα κανείς που σκοτώνονται αθώοι Ισραηλινοί κάθε φορά που πέφτει μια βόμβα στο έδαφός τους αλλά τόσα χρόνια δεν δίνουν στους Παλαιστίνιους αυτό που τους ανήκει. Οι Παλαιστίνιοι δεν είναι ακόμη αυτόνομο κράτος. Οι Ισραηλινοί κάνουν ό,τι θέλουν. Κάθε βόμβα που πέφτει στο Ισραήλ είναι για να θυμίζει στους Ισραηλινούς ότι πρέπει να δώσουν στους Παλαιστίνιους, αυτό που τους υποσχέθηκαν από τότε που ιδρύθηκε μόνο το Ισραηλινό κράτος.
Και κάθε φορά που μια βόμβα σκοτώνει έναν Παλαιστίνιο είναι για να θυμίζουν οι Ισραηλινοί στον κόσμο ολόκληρο ότι τους ξεγέλασαν όλους, τους κορόιδεψαν. Αυτοί έφτιαξαν το κράτος τους και οι παρταλάδες οι Άραβες ας πάνε στο διάβολο. Αυτοί είναι οι κύριοι των εδαφών και της περιοχής. Αυτοί διχοτόμησαν και τριχοτόμησαν τη γεωγραφία και την ιστορία της, διαμελίζοντας ταυτόχρονα το μαρτυρικό της λαό, που όλες αυτές τις δεκαετίες υφίσταται μύρια όσα.
Για αυτό να μην ξεχνάμε ορισμένα βασικά πράγματα. Κάθε βόμβα από τη μεριά της Παλαιστίνης είναι ένα αίτημα για δίκαιο, για δικαιοσύνη προς όλο τον κόσμο, και κάθε απάντηση από τη μεριά του Ισραήλ είναι μια πρόκληση ότι μόνο στους δυνατούς ανήκει το μέλλον. Οι καημένοι οι Παλαιστίνιοι, όχι μια, αλλά χίλιες βόμβες πρέπει να ρίξουν ο καθένας για τον εξευτελισμό που έχουν υποστεί.
Υπάρχει μια ομάδα στο Ισραήλ που λέγεται «Jewish voice for peace». Είναι νέα παιδιά που αντιστέκονται στα δεξιά καθεστώτα του Ισραήλ και λένε ότι πρέπει να ιδρυθεί ένα Παλαιστινιακό κράτος και πρέπει να το βοηθήσουμε να μεγαλώσει.
Όσο τώρα για τον Ομπάμα, άμα πει ότι η Χαμάς είναι τρομοκράτες, πάει να πει ότι και οι Κούρδοι είναι τρομοκράτες, οπότε τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου. Εκεί θα είναι Μπους. Εκτός και εάν έχει κανένα λαγό κρυμμένο κάτω από το μαύρο μαγικό καπέλο του να βγάλει την τελευταία στιγμή. Ποιος ξέρει μπορεί να σκαρφίστηκε με τη Χίλαρι Κλίντον κάποιο καινούργιο πρόγραμμα ειρήνης. Το οποίο δεν είναι άλλο από το επόμενο βήμα εκείνου που είχε κάνει για το ίδιο αυτό ζήτημα, ο μακαρίτης, ο Όλαφ Πάλμε.
Απλά αυτό που ξέρουμε εμείς μέχρι σήμερα είναι αυτά που είδαμε. Και είδαμε θλίψη, θυμό αλλά και ασπασμούς των διαμεσολαβητών της Ε.Ε., με επίσημους Ισραηλινούς. Που δεν είναι άλλο από τη συναίνεση στη βία. Δεν θα επεκταθώ στους θεσμικούς ημεδαπούς. Ούτε στην κυβέρνηση, ούτε και στην προετοιμαζόμενη να τη διαδεχθεί αντιπολίτευση. Γιατί, άλλη μια φορά, φάνηκαν να μην υπάρχουν.
Θέλω όμως με την ευκαιρία να πω κάτι για τους αυτόκλητους διαμεσολαβητές, όπως ο Τούρκος πρωθυπουργός. Ο οποίος εξαγγέλλοντας την υποτιθέμενη ειρηνευτική του περιοδεία στη Μέση Ανατολή, ταυτόχρονα έδωσε και εντολή για νέους τουρκικούς βομβαρδισμούς στο Νότιο Κουρδιστάν, ανοίγοντας έναν νέο κύκλο βίας. Μόνο που τον αποσιώπησε, και χωρίς καμιά αιδώ, μίλησε για το ίδιο ακριβώς, αλλά αλλού. Για το άνοιγμα ενός νέου κύκλου βίας στη Μέση Ανατολή.
Αναφορικά τώρα με το κλείσιμο του ματιού του στις μαζικές τουρκικές διαδηλώσεις συμπαράστασης προς τους «ομόδοξους» Παλαιστινίους, το έκανε γιατί γνωρίζει ότι τέτοιες κινήσεις θα ωφελήσουν, μια και έχουν πολλούς αποδέκτες. Από τη διεθνή κοινότητα με τη διαφήμιση του δήθεν ειρηνευτικού του σχεδίου, αρχής γενομένης από την Κύπρο, και την Ελλάδα, όπου ήδη πολλοί το εκθείασαν, έως την εσωτερική κεμαλική ικανοποίηση. Την οποία είχε ως στόχο η συνήθης, η κάτωθεν του γνωστού και τεράστιου πορτρέτου του Κεμάλ φωτογράφηση, στη συνέντευξη τύπου, ευθύς μετά από την επιστροφή. Όπως και το θρησκευτικό δόλωμα για συνεννόηση με τους επίσης «ομόδοξους» Κούρδους. Άλλο τώρα αν οι τελευταίοι δεν θα τσιμπήσουν. Εγώ απλά αναφέρομαι στην κεμαλισλαμιστική θρασύτητα του Ερντογάν.
Αν υπάρχει πάντως κάποια πρόταση εκ μέρους των Η.Π.Α. δεν θα έρθει από τον Ομπάμα αλλά από τη Χίλαρι και από πίσω θα είναι ο Κλίντον. Ας ελπίσουμε ότι κάτι θα γίνει, διότι από τότε που γεννηθήκαμε σχεδόν κάθε μέρα τα ραδιόφωνα μιλάνε για Παλαιστινιακό. Σε λίγο θα γίνουμε παππούδες και πάλι για την Παλαιστίνη θα μιλάμε ενώ το πρόβλημα στη βάση του είναι πολύ απλό.
Η διεθνής κοινότητα δέχθηκε την ίδρυση του ενός κράτους και άφησε στο περιθώριο την ίδρυση του άλλου κράτους που υποσχέθηκε. Αυτό και μόνο είναι το πρόβλημα. Τα υπόλοιπα, «μα είναι τρομοκράτες, μας σκότωσαν στους Ολυμπιακούς αγώνες του Μονάχου αθλητές κλπ.», είναι επεισόδια διότι δεν ιδρύθηκε Παλαιστινιακό κράτος.
Όπως και να το δούμε το θέμα, η βάση του προβλήματος είναι μόνο αυτή, και καμιά άλλη. Σήμερα βάζουμε και θρησκείες μέσα και φανατισμούς και χίλια δυο άλλα πράγματα. Οι Ισραηλινοί είναι υπερόπτες και νομίζουν ότι μόνον αυτοί έχουν δικαιώματα στη γη και βλέπουν τους Παλαιστίνιους σαν παρακατιανούς. Αυτή η υπεροψία τους έχει κάνει αυτά τα πράγματα. Οι Ισραηλινοί είναι αυτοί οι οποίοι δημιούργησαν το φόβο ότι είναι διαφορετικοί από τους γείτονές τους και πρέπει να προφυλαχθούν και όλη η κοινή γνώμη έπεσε μέσα σε αυτή τη φάκα τόσες δεκαετίες.
____________
Οι Ισραηλινοί είναι αυτοί που είχαν οργανώσει τους αδελφούς μουσουλμάνους του Γιασίν. Με χρήματα του Ισραήλ τους έφεραν από την Αίγυπτο στην Παλαιστίνη για να κοντράρουν τους τότε εχθρούς του Ισραήλ. Το P.L.O. και τη στρατιωτική πτέρυγά του, τη Φατάχ του Γιασέρ Αραφάτ. Το έκαναν αυτό γιατί ήταν θρησκόληπτοι και οι Ισραηλινοί είχαν υποθέσει ότι καλύτερα οι Άραβες να μην μπλεκόταν με πατριωτικά αισθήματα αλλά να στρέφονταν προς τη θρησκεία. Ο πονηρός όμως Γιασίν, έφτιαχνε στρατό μυστικά. Δηλαδή τη Χαμάς. Την οποία σήμερα την παρουσιάζουν σαν τρομοκράτες. Σαν τρομοκράτες τους παρουσίαζαν και οι Άγγλοι τους Κυπρίους αλλά και τους Ιρλανδούς. Όπως οι Τούρκοι παρουσιάζουν ως τρομοκράτες τους Κούρδους.
Σήμερα οι διεθνείς πολιτικολόγοι προσπαθούν να εξηγήσουν τα πράγματα ως εξής:
1. Ο Μαχμούτ Αμπάς σε δυο ημέρες δεν θα είναι πια πρόεδρος και γι’ αυτό η Χαμάς κάνει επίδειξη ισχύος, λέγοντας στη διεθνή κοινότητα ότι από εδώ και στο εξής έχετε να κάνετε με εμένα που έχω εκλεγεί μάλιστα και δημοκρατικά.
2. Στις 20 Ιανουαρίου ο Ομπάμα θα συζητήσει με τον πρόεδρο του Ιράν ορισμένα ζητήματα «ζεστά». Το Ιράν μαζί με τον καινούργιο σύμμμαχό του τη Συρία, θέλει να είναι το κέντρο επίλυσης των προβλημάτων στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, αλλά και στην Παλαιστίνη.
3. Η Χεζμπολλάχ αλλά και η Χαμάς είναι κατά κάποιο τρόπο όργανά τους, και με αυτόν τον τρόπο το Ιράν κερδίζει τη θέση στην καρδιά του Αραβικού λαού, ο οποίος μέχρι σήμερα ζούσε πολλάκις με χρήματα της Σαουδικής Αραβίας. Το Ιράν λοιπόν για θρησκευτικούς αλλά και πολιτικούς λόγους μπαίνει από τη μεγάλη πόρτα της υπεράσπισης των θρησκευτικών και ανθρώπινων δικαιωμάτων, μέσα στον Αραβικό κόσμο.
4. Η Τουρκία υποστηρίζει το Ισραήλ, διότι χαίρεται που η διεθνής κοινή γνώμη δέχεται να ονομαστούν η Χεζμπολλάχ και η Χαμάς τρομοκρατικές δυνάμεις διότι έχει και αυτή το P.K.K. της.
5. Μέχρι στιγμής το Παλαιστινιακό ήταν Αραβικό πρόβλημα. Τα περισσότερα όμως Αραβικά κράτη έχουν «ασπαστεί» για λόγους ευνόητους τη «δυτική χρηματοδότηση» των αναγκών τους. Έτσι η Ιορδανία, η Αίγυπτος και όλα τα υπόλοιπα κράτη έχουν ρίξει λίγο νερό στο κρασί τους.
6. Η Φατάχ και το P.L.O. του Αραφάτ ακολούθησε το δρόμο της διαπραγμάτευσης. Μετά όμως από τις όμορφες χειραψίες επί Κλίντον και Κάρτερ, μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων το Ισραήλ υποσχέθηκε αλλά δεν έπραξε σχεδόν τίποτα. Ο λαός βαρέθηκε πλέον τις υποσχέσεις και την υποκρισία της διεθνούς κοινότητας και πήγε με το μέρος της Χαμάς. Δεν είχε άλλη εκλογή.
Όλοι όμως αυτοί οι πολιτικολόγοι ξεχνούν ένα βασικό πράγμα. Την ίδρυση του Παλαιστινιακού κράτους. Και οι Τούρκοι επί της Ελληνικής επανάστασης του ‘21, μας έβλεπαν σαν γκιαούρηδες. Εμείς όμως δεν πολεμούσαμε ενάντια στη θρησκεία τους, πολεμούσαμε για την ανεξαρτητοποίηση των εδαφών μας. Αυτό ακριβώς συμβαίνει στην Παλαιστίνη. Και όσοι τόσα χρόνια προσπαθούν να αποδείξουν ότι είναι θρησκευτικός πόλεμος, κάνουν λάθος. Μπορεί να φαίνεται στα διάφορα ρεπορτάζ που καίνε την Εβραϊκή σημαία και ορκίζονται στον Αλλάχ, αλλά για να διαβάσουμε ξανά το Μακρυγιάννη να δούμε και εμείς επί Κολοκοτρώνη τι λέγαμε και πως αντιδρούσαμε στα μπαϊράκια του Ιμπραήμ πασά.
Η Παλαιστίνη είναι καθαρός απελευθερωτικός αγώνας κατοχής. Όπως στην Κύπρο, και όπως στο τουρκικό Κουρδιστάν. Όπως και στο Θιβέτ. Να τα λέμε τα πράγματα με το όνομά τους.
Η Χαμάς είναι εκλεγμένη παράταξη. Αν η Παλαιστίνη είχε στρατιωτική δύναμη θα έκανε πόλεμο στο Ισραήλ. Δεν έχει και για αυτό κάνει γυφτοπόλεμο, πετροπόλεμο, και ενέργειες με ρουκέτες. Οι Ισραηλινοί όμως, ένας πεθαίνει από αυτούς, δέκα σκοτώνουν από τους άλλους. Και αυτό τραβάει χρόνια και χρόνια.
Το κακό είναι ότι ούτε οι μεν ούτε και οι δε δέχονται μπλε κάσκες ανάμεσά τους. Όταν οι Ισραηλινοί χτυπάνε, κλίνουν τις πόρτες να μη βλέπει κανείς τι γίνεται. Αν ήταν σωστοί σαν κράτος, θα ζητούσαν τη βοήθεια του Ο.Η.Ε.. Τον έχουν όμως τον Ο.Η.Ε. σαν μεγάφωνο να λέει ότι θέλουν αυτοί.
Καταλαβαίνει απόλυτα κανείς που σκοτώνονται αθώοι Ισραηλινοί κάθε φορά που πέφτει μια βόμβα στο έδαφός τους αλλά τόσα χρόνια δεν δίνουν στους Παλαιστίνιους αυτό που τους ανήκει. Οι Παλαιστίνιοι δεν είναι ακόμη αυτόνομο κράτος. Οι Ισραηλινοί κάνουν ό,τι θέλουν. Κάθε βόμβα που πέφτει στο Ισραήλ είναι για να θυμίζει στους Ισραηλινούς ότι πρέπει να δώσουν στους Παλαιστίνιους, αυτό που τους υποσχέθηκαν από τότε που ιδρύθηκε μόνο το Ισραηλινό κράτος.
Και κάθε φορά που μια βόμβα σκοτώνει έναν Παλαιστίνιο είναι για να θυμίζουν οι Ισραηλινοί στον κόσμο ολόκληρο ότι τους ξεγέλασαν όλους, τους κορόιδεψαν. Αυτοί έφτιαξαν το κράτος τους και οι παρταλάδες οι Άραβες ας πάνε στο διάβολο. Αυτοί είναι οι κύριοι των εδαφών και της περιοχής. Αυτοί διχοτόμησαν και τριχοτόμησαν τη γεωγραφία και την ιστορία της, διαμελίζοντας ταυτόχρονα το μαρτυρικό της λαό, που όλες αυτές τις δεκαετίες υφίσταται μύρια όσα.
Για αυτό να μην ξεχνάμε ορισμένα βασικά πράγματα. Κάθε βόμβα από τη μεριά της Παλαιστίνης είναι ένα αίτημα για δίκαιο, για δικαιοσύνη προς όλο τον κόσμο, και κάθε απάντηση από τη μεριά του Ισραήλ είναι μια πρόκληση ότι μόνο στους δυνατούς ανήκει το μέλλον. Οι καημένοι οι Παλαιστίνιοι, όχι μια, αλλά χίλιες βόμβες πρέπει να ρίξουν ο καθένας για τον εξευτελισμό που έχουν υποστεί.
Υπάρχει μια ομάδα στο Ισραήλ που λέγεται «Jewish voice for peace». Είναι νέα παιδιά που αντιστέκονται στα δεξιά καθεστώτα του Ισραήλ και λένε ότι πρέπει να ιδρυθεί ένα Παλαιστινιακό κράτος και πρέπει να το βοηθήσουμε να μεγαλώσει.
Όσο τώρα για τον Ομπάμα, άμα πει ότι η Χαμάς είναι τρομοκράτες, πάει να πει ότι και οι Κούρδοι είναι τρομοκράτες, οπότε τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου. Εκεί θα είναι Μπους. Εκτός και εάν έχει κανένα λαγό κρυμμένο κάτω από το μαύρο μαγικό καπέλο του να βγάλει την τελευταία στιγμή. Ποιος ξέρει μπορεί να σκαρφίστηκε με τη Χίλαρι Κλίντον κάποιο καινούργιο πρόγραμμα ειρήνης. Το οποίο δεν είναι άλλο από το επόμενο βήμα εκείνου που είχε κάνει για το ίδιο αυτό ζήτημα, ο μακαρίτης, ο Όλαφ Πάλμε.
Απλά αυτό που ξέρουμε εμείς μέχρι σήμερα είναι αυτά που είδαμε. Και είδαμε θλίψη, θυμό αλλά και ασπασμούς των διαμεσολαβητών της Ε.Ε., με επίσημους Ισραηλινούς. Που δεν είναι άλλο από τη συναίνεση στη βία. Δεν θα επεκταθώ στους θεσμικούς ημεδαπούς. Ούτε στην κυβέρνηση, ούτε και στην προετοιμαζόμενη να τη διαδεχθεί αντιπολίτευση. Γιατί, άλλη μια φορά, φάνηκαν να μην υπάρχουν.
Θέλω όμως με την ευκαιρία να πω κάτι για τους αυτόκλητους διαμεσολαβητές, όπως ο Τούρκος πρωθυπουργός. Ο οποίος εξαγγέλλοντας την υποτιθέμενη ειρηνευτική του περιοδεία στη Μέση Ανατολή, ταυτόχρονα έδωσε και εντολή για νέους τουρκικούς βομβαρδισμούς στο Νότιο Κουρδιστάν, ανοίγοντας έναν νέο κύκλο βίας. Μόνο που τον αποσιώπησε, και χωρίς καμιά αιδώ, μίλησε για το ίδιο ακριβώς, αλλά αλλού. Για το άνοιγμα ενός νέου κύκλου βίας στη Μέση Ανατολή.
Αναφορικά τώρα με το κλείσιμο του ματιού του στις μαζικές τουρκικές διαδηλώσεις συμπαράστασης προς τους «ομόδοξους» Παλαιστινίους, το έκανε γιατί γνωρίζει ότι τέτοιες κινήσεις θα ωφελήσουν, μια και έχουν πολλούς αποδέκτες. Από τη διεθνή κοινότητα με τη διαφήμιση του δήθεν ειρηνευτικού του σχεδίου, αρχής γενομένης από την Κύπρο, και την Ελλάδα, όπου ήδη πολλοί το εκθείασαν, έως την εσωτερική κεμαλική ικανοποίηση. Την οποία είχε ως στόχο η συνήθης, η κάτωθεν του γνωστού και τεράστιου πορτρέτου του Κεμάλ φωτογράφηση, στη συνέντευξη τύπου, ευθύς μετά από την επιστροφή. Όπως και το θρησκευτικό δόλωμα για συνεννόηση με τους επίσης «ομόδοξους» Κούρδους. Άλλο τώρα αν οι τελευταίοι δεν θα τσιμπήσουν. Εγώ απλά αναφέρομαι στην κεμαλισλαμιστική θρασύτητα του Ερντογάν.
Αν υπάρχει πάντως κάποια πρόταση εκ μέρους των Η.Π.Α. δεν θα έρθει από τον Ομπάμα αλλά από τη Χίλαρι και από πίσω θα είναι ο Κλίντον. Ας ελπίσουμε ότι κάτι θα γίνει, διότι από τότε που γεννηθήκαμε σχεδόν κάθε μέρα τα ραδιόφωνα μιλάνε για Παλαιστινιακό. Σε λίγο θα γίνουμε παππούδες και πάλι για την Παλαιστίνη θα μιλάμε ενώ το πρόβλημα στη βάση του είναι πολύ απλό.
Η διεθνής κοινότητα δέχθηκε την ίδρυση του ενός κράτους και άφησε στο περιθώριο την ίδρυση του άλλου κράτους που υποσχέθηκε. Αυτό και μόνο είναι το πρόβλημα. Τα υπόλοιπα, «μα είναι τρομοκράτες, μας σκότωσαν στους Ολυμπιακούς αγώνες του Μονάχου αθλητές κλπ.», είναι επεισόδια διότι δεν ιδρύθηκε Παλαιστινιακό κράτος.
Όπως και να το δούμε το θέμα, η βάση του προβλήματος είναι μόνο αυτή, και καμιά άλλη. Σήμερα βάζουμε και θρησκείες μέσα και φανατισμούς και χίλια δυο άλλα πράγματα. Οι Ισραηλινοί είναι υπερόπτες και νομίζουν ότι μόνον αυτοί έχουν δικαιώματα στη γη και βλέπουν τους Παλαιστίνιους σαν παρακατιανούς. Αυτή η υπεροψία τους έχει κάνει αυτά τα πράγματα. Οι Ισραηλινοί είναι αυτοί οι οποίοι δημιούργησαν το φόβο ότι είναι διαφορετικοί από τους γείτονές τους και πρέπει να προφυλαχθούν και όλη η κοινή γνώμη έπεσε μέσα σε αυτή τη φάκα τόσες δεκαετίες.
____________
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου