«Καρτέλ παντού. Καρτέλ στα καύσιμα, καρτέλ στο ρύζι, καρτέλ στα κρέατα, καρτέλ στις ντομάτες, καρτέλ στο γάλα, καρτέλ κομματικό, καρτέλ τραπεζιτικό, καρτέλ τηλεοπτικό, καρτέλ συνδικαλιστικό, καρτέλ δημόσιο. Ε, αυτή δεν είναι Ελλάδα. Είναι καρτελλάδα».
Χ. Κ.
Του πρώην Βουλευτή Έβρου Χρήστου Κηπουρού
Αν το Ελληνικό πολιτικό λεξιλόγιο δεν εμπνέει από δεκαετιών, ας όψονται οι όχι και λίγες λέξεις του που έχουν καεί και που για αυτό δεν λένε τίποτε απολύτως. Εξ ου και η χρόνια φλυαρία των χρηστών, που μόνο χρηστοί δεν αποδείχθηκαν αφού εξ αιτίας τους, τόσες και τόσες ιδέες και λέξεις κατέστησαν πυροπαθείς. Άλλο τώρα αν οι ίδιοι, ως καμένα χαρτιά που είναι, δεν γίνεται να καούν. Ναι μεν δεν καίγονται, όμως καίνε. Αυτό ακριβώς έκαναν και συνεχίζουν απτόητοι. Για αυτό και εγώ, επειδή δεν θέλω να ταυτίζομαι μαζί τους, είμαι αναγκασμένος να αποφεύγω τις λέξεις, που τις θεωρούν πραμάτεια τους. Κυρίως όμως, επειδή χρειάζεται νέο και άφθαρτο πολιτικό λεξιλόγιο.
Αγορά και Χάρτα
Βέβαια υπάρχει πληθώρα άλλων λέξεων που έχουν επίσης υποστεί κατά τη διάρκεια της ιστορίας πολλές και μεγάλες αλλοιώσεις και παραμορφώσεις. Δύο από αυτές είναι η Αγορά και η Χάρτα. Η Αγορά, που από σύμβολο της κλασσικής Δημοκρατίας, όπου και είχε αποτελέσει το κέντρο της Δημόσιας ζωής, κατέληξε στις μέρες μας σε μια αγορά αγαθών, ναι μεν πολλές φορές εν αφθονία, πλην όμως μαύρη, ως προς τις τιμές. Όταν δε, δεν μαυρίζει εξ αιτίας του μαύρου αν όχι του χρυσαφί χρυσού, τη μαυρίζουν άλλα καρτέλ. Αλλοδαπά και ημεδαπά. Αφού προηγουμένως έκαναν τον ανταγωνισμό μετά της ομώνυμης επιτροπής, να θυμίζουν τον ιθαγενή με τη βεντάλια που προσφέρει τις καλές του υπηρεσίες, και που στην καλύτερη των περιπτώσεων είτε υπάρχει είτε δεν υπάρχει να είναι ένα και το αυτό. Ναι μεν και στην υπόλοιπη Ευρώπη δρουν καρτέλ και υπάρχει και εκεί μεγάλη ακρίβεια, όμως όχι όπως εδώ στην, κατά τα άλλα, πατρίδα της Αγοράς, όπου πέραν της μη σύγκρισης ως προς την αγοραστική δύναμη των εργαζομένων, η αγορά αποτελεί ένα μικρό, πλην, διαρκές αλώνι. Και δεν είναι μόνο θέμα νόμων και διατάξεων αφού λείπουν πολλές άλλες ελεγκτικές και επόμενα θεσμικές καθώς και οργανωτικές δικλείδες.
Η Χάρτα πάλι, αν και είναι συνδεδεμένη ιστορικά με τα δικαιώματα των λαών, όπως και των ανθρώπων, εν τούτοις καταλήγει να παραπέμπει και αυτή στα καρτέλ -η πρόσφατη Συνθήκη της Λισαβόνας αυτό ακριβώς επιχειρεί- που σύμφωνα με τα λεξικά, προέρχεται ετυμολογικά από την ίδια λέξη. Από τη Λατινική ή Αιγυπτιακή λέξη, δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία, Χάρτα, Charta. Εκείνο όμως που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι ότι δεν θα μπορούσε να υπάρξει χειρότερη μετάβαση από την κοινωνία στην οικονομία, μια και η πρώτη προηγήθηκε χρονολογικά της δεύτερης. Και που στη συνέχεια, όλο και πιο πολύ η οικονομία διευρύνει την εξουσία της επί της κοινωνίας. Οπότε αντί για την οικονομία της κοινωνίας ήρθε, ενθρονίστηκε, και δεν πρόκειται να φύγει, η κοινωνία της οικονομίας, με τα καρτέλ να αποτελούν τις καινούργιες κοινωνικές και οικονομικές κρεμάλες.
Με άλλα λόγια, Δημοκρατία και πάλι Δημοκρατία. Η οποία παραμένει κι η μοναδική ελπίδα. Τέτοια περίπτωση ήταν η προ ολίγων μόλις ετών άρνηση κοινωνιών αλλά και ευρωπαϊκών λαών, στα γνωστά δημοψηφίσματα για το νέο Σύνταγμα της Ευρώπης, με το οποίο επιχειρούνταν μια Δημοκρατικού τύπου επιβολή της οικονομίας επί της κοινωνίας. Και που από τότε τα διανοητικά καρτέλ της Γηραιάς Ηπείρου έψαξαν από κοινού με τη δοτή διοίκηση της Ε.Ε. για το πως θα παρακάμψουν τη Δημοκρατία, ώστε να καταλήξουν στη πρόσφατη Συνθήκη της Λισαβόνας. Βρήκαν μάλιστα μέχρι και καρτελικούς «σοφούς» -μεταξύ τους και στην Ελλάδα- ώστε να προωθήσουν την οικονομική, τουτέστιν, την καρτελική Ευρώπη. Δεν γνωρίζω βέβαια τι πρόκειται να βγει από το προαναγγελθέν Δημοψήφισμα των Ιρλανδών, όμως είναι βέβαιο ότι οι Ευρωπαϊκοί λαοί θα βρουν νέους Δημοκρατικούς τρόπους να υπερασπιστούν την κοινωνική Ευρώπη απέναντι στην οικονομική.
Καρτελλάδα
Ειδικά ως προς την καρτελική Ελλάδα έχω να προσθέσω ότι όταν δημόσια πρόσωπά της αλλά και τηλεοπτικοί σταθμοί ανακαλύπτουν κάποιο καινούργιο καρτέλ, και το αναγγέλλουν, ο δικός μου νους, εκτός από τα βιογραφικά των δύο λέξεων που έλεγα, της Αγοράς και της Χάρτας, πηγαίνει και στους διαγνώσαντες και κυρίως στη ρήση ότι η μισή αλήθεια είναι χειρότερη και από το ψέμα. Γιατί είναι μεν αλήθεια ότι δεν είναι και λιγοστοί οι τομείς στους οποίους κάθε τόσο προστίθενται και νέοι, που χειραγωγούν την αγορά εκτινάσσοντας τις τιμές στα ύψη, όμως υπάρχουν και άλλοι τομείς όπου ευδοκιμούν καρτέλ με κρατικά, κομματικά, τηλεοπτικά και τραπεζιτικά τρωκτικά, ων ουκ έστιν αριθμός. Και των οποίων την ύπαρξη αποσιωπούν, κάνοντας ευρεία χρήση του «τα εν Οίκω μη εν Δήμω», τόσο ο χώρος των κομμάτων εξουσίας και όχι μόνο, όσο ο τηλεοπτικός, ο τραπεζιτικός κ.λπ.
Φυσικά και δεν κομίζω κάποια νέα γλαύκα, αν πω ότι η χειραγώγηση που ασκούν οι αντίστοιχες συμπράξεις των ειδών διατροφής όσο και της οικονομίας γενικότερα, όχι μόνον ωχριά μπροστά στην πολιτική χειραγώγηση αλλά επιπλέον είναι παράγωγό της. Γιατί οι παραγωγοί και προαγωγοί είναι άλλοι. Ποιοι; Εν αρχή ην το κομματικό καρτέλ. Του οποίου τα οργανικά μέρη έχουν ως αφετηρία ανοραμάτιστα πρόσωπα. Το ομώνυμο τηλεοπτικό έπεται. Άλλο βέβαια αν επί των πρώην ακόμη, το δεύτερο έγινε πρώτο και το πρώτο δεύτερο. Αν όμως κοινός τόπος είναι η Αθήνα που παίζει το ρόλο συλλογικού μεσάζοντα, ο κοινός στόχος -αντί της περιφερειοποίησης- είναι η διαιώνιση χειραγώγησης της κοινωνίας και των πολιτών. Και ταυτόχρονα, των κάθε μορφής καταναλωτών. Μια Δημοκρατία στα χαρτιά. Χειραγωγημένη κομματικά, τηλεοπτικά, οικονομικά, ελεγκτικά αν όχι πληροφορικά και διαδικτυακά.
Ο νόμος των ιστορικών κύκλων
Απέναντι σε αυτά, και με βάση την από εικοσαετίας εμπειρία της Ευρωπαϊκής χάρτας των Περιφερειών -η μόνη χάρτα που δεν έγινε ακόμη καρτέλ- είναι πλέον καιρός, από τα καρτέλ των Αθηνών να πάμε στη χάρτα των Περιφερειών {1}. Χάρτα Δικαιωμάτων αλλά και χάρτα ελέγχου των καρτέλ. Από το κομματικό και το τηλεοπτικό πεδίο έως το οικονομικό. Μιλώ για ένα πολιτικό εμβόλιο κατά του υδροκεφαλισμού και άρα και κατά των καρτέλ, που χθες όπως και σήμερα, διευκολύνονται εξ αυτού τα μέγιστα. Σε όσους δε αντιτείνουν ότι τα εμβόλια είναι παρασκευάσματα μικροβίων καθώς και παραγώγων, λέω ότι το νέο όπως και κάθε σοβαρή χάρτα, πάντα στις αρχές και από τις αρχές, θεωρούνταν σαν μικρόβια. Οπότε και η χάρτα που προτείνεται ώστε να ενισχύσει τις άμυνες ενός πάσχοντα οργανισμού να ξαναβρεί την υγεία του, να εξυγιανθεί όπως λέγεται, ναι μεν δεν προσδοκά στην ανοσοποίηση απέναντι στη νόσο των καρτέλ, η οποία θα συνεχίσει να υπάρχει, όμως μπορεί να προλάβει τα χειρότερα. Συγκεκριμένα το περιβάλλον εκείνο το οποίο απροκάλυπτα ευνοεί ευδοκίμηση των χειραγωγήσεων. Για όλα πάντως αυτά ισχύει παρεμπιπτόντως ο νόμος των ιστορικών κύκλων. Κοινωνικών, πολιτικών, οικονομικών, πολιτισμικών κ.λπ. Όπως φυσικά και παρακμιακών.
Στην περίπτωσή μας μάλιστα ο κύκλος είναι και ετυμολογικός. Όπως δηλαδή από τη λέξη Charta προήλθε η λέξη καρτέλ, έτσι και από τα καρτέλ μόνον χάρτα μπορεί να προκύψει, για να επιχειρηθεί η αντιμετώπισή τους. Δεν λέω βέβαια ότι θα ελεγχθούν οι τιμές των καυσίμων ή ότι θα πέσουν οι τιμές των αγαθών την επαύριον. Μπορεί πολλές να μη πέσουν ποτέ ή άλλες να συνεχίσουν να ανεβαίνουν. Λέω απλά ότι δεν θα τις ρίξουν ούτε ο οικονομισμός και ο λαϊκισμός που ανθούν ήδη από πολλών ετών ούτε ο αφορισμός και ο μοιρολογισμός. Λέω να ψάξουμε εκ νέου, για το νέο. Λέω ότι εκτός από την αλήθεια, επαναστατική είναι επίσης και η Περιφέρεια. Λέω ότι μια χώρα οργανωμένη διαφορετικά, π.χ. περιφερειακά, κοινωνικά και καταναλωτικά, δηλαδή δημοκρατικά και πολιτικά, μπορεί να συμβιώσει καλύτερα με τα οικονομικά προβλήματα από ό,τι σήμερα η δική μας. Και ότι μόνο μια τέτοια χώρα μπορεί να συμβιώσει αρμονικά με την πολιτική και την ιστορία. Λέω να βγουν από το ράφι οι περιφέρειες. Η ιστορική αυτή ανάγκη θα γεννήσει τις δικές της αντιπροσωπεύσεις, ώστε να κινηθούν στη σφαίρα αυτή. Να δράσουν από κοινού με τις περιφέρειες σαν κάρτες ελέγχου καυσαερίων του αθηναϊκού συστήματος, προτού γεμίσει με ρύπους σύμπασα η Ελλάδα και μαυρίσει εκτός από το σώμα, και η ψυχή της.
Σημείωση {1} Χρ. Κηπουρός, Τέταρτη Δημοκρατία, Συμβόλαιο με τις Περιφέρειες, βλ. ιστοσελίδα του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης, http://alex.eled.duth.gr/kipouros/
Χ. Κ.
Του πρώην Βουλευτή Έβρου Χρήστου Κηπουρού
Αν το Ελληνικό πολιτικό λεξιλόγιο δεν εμπνέει από δεκαετιών, ας όψονται οι όχι και λίγες λέξεις του που έχουν καεί και που για αυτό δεν λένε τίποτε απολύτως. Εξ ου και η χρόνια φλυαρία των χρηστών, που μόνο χρηστοί δεν αποδείχθηκαν αφού εξ αιτίας τους, τόσες και τόσες ιδέες και λέξεις κατέστησαν πυροπαθείς. Άλλο τώρα αν οι ίδιοι, ως καμένα χαρτιά που είναι, δεν γίνεται να καούν. Ναι μεν δεν καίγονται, όμως καίνε. Αυτό ακριβώς έκαναν και συνεχίζουν απτόητοι. Για αυτό και εγώ, επειδή δεν θέλω να ταυτίζομαι μαζί τους, είμαι αναγκασμένος να αποφεύγω τις λέξεις, που τις θεωρούν πραμάτεια τους. Κυρίως όμως, επειδή χρειάζεται νέο και άφθαρτο πολιτικό λεξιλόγιο.
Αγορά και Χάρτα
Βέβαια υπάρχει πληθώρα άλλων λέξεων που έχουν επίσης υποστεί κατά τη διάρκεια της ιστορίας πολλές και μεγάλες αλλοιώσεις και παραμορφώσεις. Δύο από αυτές είναι η Αγορά και η Χάρτα. Η Αγορά, που από σύμβολο της κλασσικής Δημοκρατίας, όπου και είχε αποτελέσει το κέντρο της Δημόσιας ζωής, κατέληξε στις μέρες μας σε μια αγορά αγαθών, ναι μεν πολλές φορές εν αφθονία, πλην όμως μαύρη, ως προς τις τιμές. Όταν δε, δεν μαυρίζει εξ αιτίας του μαύρου αν όχι του χρυσαφί χρυσού, τη μαυρίζουν άλλα καρτέλ. Αλλοδαπά και ημεδαπά. Αφού προηγουμένως έκαναν τον ανταγωνισμό μετά της ομώνυμης επιτροπής, να θυμίζουν τον ιθαγενή με τη βεντάλια που προσφέρει τις καλές του υπηρεσίες, και που στην καλύτερη των περιπτώσεων είτε υπάρχει είτε δεν υπάρχει να είναι ένα και το αυτό. Ναι μεν και στην υπόλοιπη Ευρώπη δρουν καρτέλ και υπάρχει και εκεί μεγάλη ακρίβεια, όμως όχι όπως εδώ στην, κατά τα άλλα, πατρίδα της Αγοράς, όπου πέραν της μη σύγκρισης ως προς την αγοραστική δύναμη των εργαζομένων, η αγορά αποτελεί ένα μικρό, πλην, διαρκές αλώνι. Και δεν είναι μόνο θέμα νόμων και διατάξεων αφού λείπουν πολλές άλλες ελεγκτικές και επόμενα θεσμικές καθώς και οργανωτικές δικλείδες.
Η Χάρτα πάλι, αν και είναι συνδεδεμένη ιστορικά με τα δικαιώματα των λαών, όπως και των ανθρώπων, εν τούτοις καταλήγει να παραπέμπει και αυτή στα καρτέλ -η πρόσφατη Συνθήκη της Λισαβόνας αυτό ακριβώς επιχειρεί- που σύμφωνα με τα λεξικά, προέρχεται ετυμολογικά από την ίδια λέξη. Από τη Λατινική ή Αιγυπτιακή λέξη, δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία, Χάρτα, Charta. Εκείνο όμως που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι ότι δεν θα μπορούσε να υπάρξει χειρότερη μετάβαση από την κοινωνία στην οικονομία, μια και η πρώτη προηγήθηκε χρονολογικά της δεύτερης. Και που στη συνέχεια, όλο και πιο πολύ η οικονομία διευρύνει την εξουσία της επί της κοινωνίας. Οπότε αντί για την οικονομία της κοινωνίας ήρθε, ενθρονίστηκε, και δεν πρόκειται να φύγει, η κοινωνία της οικονομίας, με τα καρτέλ να αποτελούν τις καινούργιες κοινωνικές και οικονομικές κρεμάλες.
Με άλλα λόγια, Δημοκρατία και πάλι Δημοκρατία. Η οποία παραμένει κι η μοναδική ελπίδα. Τέτοια περίπτωση ήταν η προ ολίγων μόλις ετών άρνηση κοινωνιών αλλά και ευρωπαϊκών λαών, στα γνωστά δημοψηφίσματα για το νέο Σύνταγμα της Ευρώπης, με το οποίο επιχειρούνταν μια Δημοκρατικού τύπου επιβολή της οικονομίας επί της κοινωνίας. Και που από τότε τα διανοητικά καρτέλ της Γηραιάς Ηπείρου έψαξαν από κοινού με τη δοτή διοίκηση της Ε.Ε. για το πως θα παρακάμψουν τη Δημοκρατία, ώστε να καταλήξουν στη πρόσφατη Συνθήκη της Λισαβόνας. Βρήκαν μάλιστα μέχρι και καρτελικούς «σοφούς» -μεταξύ τους και στην Ελλάδα- ώστε να προωθήσουν την οικονομική, τουτέστιν, την καρτελική Ευρώπη. Δεν γνωρίζω βέβαια τι πρόκειται να βγει από το προαναγγελθέν Δημοψήφισμα των Ιρλανδών, όμως είναι βέβαιο ότι οι Ευρωπαϊκοί λαοί θα βρουν νέους Δημοκρατικούς τρόπους να υπερασπιστούν την κοινωνική Ευρώπη απέναντι στην οικονομική.
Καρτελλάδα
Ειδικά ως προς την καρτελική Ελλάδα έχω να προσθέσω ότι όταν δημόσια πρόσωπά της αλλά και τηλεοπτικοί σταθμοί ανακαλύπτουν κάποιο καινούργιο καρτέλ, και το αναγγέλλουν, ο δικός μου νους, εκτός από τα βιογραφικά των δύο λέξεων που έλεγα, της Αγοράς και της Χάρτας, πηγαίνει και στους διαγνώσαντες και κυρίως στη ρήση ότι η μισή αλήθεια είναι χειρότερη και από το ψέμα. Γιατί είναι μεν αλήθεια ότι δεν είναι και λιγοστοί οι τομείς στους οποίους κάθε τόσο προστίθενται και νέοι, που χειραγωγούν την αγορά εκτινάσσοντας τις τιμές στα ύψη, όμως υπάρχουν και άλλοι τομείς όπου ευδοκιμούν καρτέλ με κρατικά, κομματικά, τηλεοπτικά και τραπεζιτικά τρωκτικά, ων ουκ έστιν αριθμός. Και των οποίων την ύπαρξη αποσιωπούν, κάνοντας ευρεία χρήση του «τα εν Οίκω μη εν Δήμω», τόσο ο χώρος των κομμάτων εξουσίας και όχι μόνο, όσο ο τηλεοπτικός, ο τραπεζιτικός κ.λπ.
Φυσικά και δεν κομίζω κάποια νέα γλαύκα, αν πω ότι η χειραγώγηση που ασκούν οι αντίστοιχες συμπράξεις των ειδών διατροφής όσο και της οικονομίας γενικότερα, όχι μόνον ωχριά μπροστά στην πολιτική χειραγώγηση αλλά επιπλέον είναι παράγωγό της. Γιατί οι παραγωγοί και προαγωγοί είναι άλλοι. Ποιοι; Εν αρχή ην το κομματικό καρτέλ. Του οποίου τα οργανικά μέρη έχουν ως αφετηρία ανοραμάτιστα πρόσωπα. Το ομώνυμο τηλεοπτικό έπεται. Άλλο βέβαια αν επί των πρώην ακόμη, το δεύτερο έγινε πρώτο και το πρώτο δεύτερο. Αν όμως κοινός τόπος είναι η Αθήνα που παίζει το ρόλο συλλογικού μεσάζοντα, ο κοινός στόχος -αντί της περιφερειοποίησης- είναι η διαιώνιση χειραγώγησης της κοινωνίας και των πολιτών. Και ταυτόχρονα, των κάθε μορφής καταναλωτών. Μια Δημοκρατία στα χαρτιά. Χειραγωγημένη κομματικά, τηλεοπτικά, οικονομικά, ελεγκτικά αν όχι πληροφορικά και διαδικτυακά.
Ο νόμος των ιστορικών κύκλων
Απέναντι σε αυτά, και με βάση την από εικοσαετίας εμπειρία της Ευρωπαϊκής χάρτας των Περιφερειών -η μόνη χάρτα που δεν έγινε ακόμη καρτέλ- είναι πλέον καιρός, από τα καρτέλ των Αθηνών να πάμε στη χάρτα των Περιφερειών {1}. Χάρτα Δικαιωμάτων αλλά και χάρτα ελέγχου των καρτέλ. Από το κομματικό και το τηλεοπτικό πεδίο έως το οικονομικό. Μιλώ για ένα πολιτικό εμβόλιο κατά του υδροκεφαλισμού και άρα και κατά των καρτέλ, που χθες όπως και σήμερα, διευκολύνονται εξ αυτού τα μέγιστα. Σε όσους δε αντιτείνουν ότι τα εμβόλια είναι παρασκευάσματα μικροβίων καθώς και παραγώγων, λέω ότι το νέο όπως και κάθε σοβαρή χάρτα, πάντα στις αρχές και από τις αρχές, θεωρούνταν σαν μικρόβια. Οπότε και η χάρτα που προτείνεται ώστε να ενισχύσει τις άμυνες ενός πάσχοντα οργανισμού να ξαναβρεί την υγεία του, να εξυγιανθεί όπως λέγεται, ναι μεν δεν προσδοκά στην ανοσοποίηση απέναντι στη νόσο των καρτέλ, η οποία θα συνεχίσει να υπάρχει, όμως μπορεί να προλάβει τα χειρότερα. Συγκεκριμένα το περιβάλλον εκείνο το οποίο απροκάλυπτα ευνοεί ευδοκίμηση των χειραγωγήσεων. Για όλα πάντως αυτά ισχύει παρεμπιπτόντως ο νόμος των ιστορικών κύκλων. Κοινωνικών, πολιτικών, οικονομικών, πολιτισμικών κ.λπ. Όπως φυσικά και παρακμιακών.
Στην περίπτωσή μας μάλιστα ο κύκλος είναι και ετυμολογικός. Όπως δηλαδή από τη λέξη Charta προήλθε η λέξη καρτέλ, έτσι και από τα καρτέλ μόνον χάρτα μπορεί να προκύψει, για να επιχειρηθεί η αντιμετώπισή τους. Δεν λέω βέβαια ότι θα ελεγχθούν οι τιμές των καυσίμων ή ότι θα πέσουν οι τιμές των αγαθών την επαύριον. Μπορεί πολλές να μη πέσουν ποτέ ή άλλες να συνεχίσουν να ανεβαίνουν. Λέω απλά ότι δεν θα τις ρίξουν ούτε ο οικονομισμός και ο λαϊκισμός που ανθούν ήδη από πολλών ετών ούτε ο αφορισμός και ο μοιρολογισμός. Λέω να ψάξουμε εκ νέου, για το νέο. Λέω ότι εκτός από την αλήθεια, επαναστατική είναι επίσης και η Περιφέρεια. Λέω ότι μια χώρα οργανωμένη διαφορετικά, π.χ. περιφερειακά, κοινωνικά και καταναλωτικά, δηλαδή δημοκρατικά και πολιτικά, μπορεί να συμβιώσει καλύτερα με τα οικονομικά προβλήματα από ό,τι σήμερα η δική μας. Και ότι μόνο μια τέτοια χώρα μπορεί να συμβιώσει αρμονικά με την πολιτική και την ιστορία. Λέω να βγουν από το ράφι οι περιφέρειες. Η ιστορική αυτή ανάγκη θα γεννήσει τις δικές της αντιπροσωπεύσεις, ώστε να κινηθούν στη σφαίρα αυτή. Να δράσουν από κοινού με τις περιφέρειες σαν κάρτες ελέγχου καυσαερίων του αθηναϊκού συστήματος, προτού γεμίσει με ρύπους σύμπασα η Ελλάδα και μαυρίσει εκτός από το σώμα, και η ψυχή της.
Σημείωση {1} Χρ. Κηπουρός, Τέταρτη Δημοκρατία, Συμβόλαιο με τις Περιφέρειες, βλ. ιστοσελίδα του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης, http://alex.eled.duth.gr/kipouros/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου