Του Πασχάλη Χριστοδούλου*
Υπάρχουν στιγμές που το χέρι δεν υπακούει μόνο στο μυαλό όταν αποτυπώνει τις σκέψεις αλλά παρεμβάλλεται καθοριστικά και η καρδιά. Είναι τότε που αναδεικνύεται η ανθρώπινη διάσταση της πολιτικής και αναζητείται η έκφρασή της.
Πολλά χρόνια είχαμε να νοιώσουμε το αίσθημα της υπερηφάνειας και της αξιοπρέπειας για το παρόν του Ελληνισμού. Αυτό που ζήσαμε το τελευταίο διάστημα μας ενέπνευσε. Μας αναγέννησε. Έδειξε ότι ο δρόμος της αξιοπρέπειας και βατός είναι και ρεαλιστικός. Είναι ταυτόχρονα και μονόδρομος.
Δεν τιμά την κοινή μας ιστορία ένας Παουελιανός Ελληνισμός. Αυτό το συνώνυμο της Αθηναϊκής πολιτικής Ελλάδας που τα υποκείμενά της έχουν καταστεί καθημερινοί συνομιλητές των κάθε είδους εξωελλαδικών αξιωματούχων. Μπορεί και να φταίει το σύνδρομο της καθημερινότητας ως απόρροια της 7ης Μαρτίου. Χωρίς τη συλλογική φαντασίωση των Ελληνοκυπρίων θα συνέχιζε να βολοδέρνει, να τυραννάει τους Ελλαδίτες με αυτό το είδος της νέας τυραννίας, να τους βλέπει στο κουτί, στα κανάλια, σ’ αυτό το τελευταίο τους οχυρό. Αυτά που τα έβαλαν να λογοκρίνουν τη χθεσινοβραδινή συνέντευξη του προέδρου Παπαδόπουλου με προεξάρχουσα τη δημόσια τηλεόραση. Είναι γνωστό πως ονομάζεται η απουσία δημοκρατίας στην κλασσική Ελλάδα. Ούτε δικτατορία ούτε φασισμός.
Η έκφραση ευχαριστιών για το όχι του Κυπριακού Ελληνισμού προκύπτει ως ανάγκη. Αντανακλά και το δικό μας όχι το οποίο θα πάρει τη θέση που του αξίζει στις σελίδες της ιστορίας. Αυτό το πάνδημο όχι που μας στέρησαν το δικαίωμα να εκφράσουμε με ένα αντίστοιχο δημοψήφισμα στη μητέρα πατρίδα. Γι’ αυτό καταφεύγουν στην προσφιλή τους μέθοδο, της δια των δημο(σ)κόπων απόπειρας αλλοίωσης του φρονήματος των πολιτών. Αν ήταν μόνο 45% το όχι στην Ελλάδα τότε γιατί δεν δέχτηκαν την πρότασή μας να υπάρξει παράλληλο δημοψήφισμα για την Κύπρο. Όταν έκαναν με πρόσχημα τη Μεγαλόνησο τρεις συναπτές πρόωρες προσφυγές σε εκλογές.
Είναι το όχι αυτό που ταυτόχρονα επέχει θέση ναι, για μετάβαση της Μεγαλονήσου σε ευρωπαϊκό νοσοκομείο για θεραπεία παρά τις όποιες αψιμαχίες εκδηλώνονται τις τελευταίες μέρες οι οποίες σε μεγάλο βαθμό οφείλονται στους εν Αθήναις παρελθόντες.
Ευχαριστίες, γιατί για άλλη μια φορά η Κύπρος συνδέεται με την μεταπολίτευση της χώρας μας. Την προηγούμενη, μέσα από την τραγωδία της εισβολής του Αττίλα, τη σημερινή μέσα από την αξιοπρεπή πολιτική στάση της Μεγαλονήσου. Κλείνει έτσι ουσιαστικά ΤΩΡΑ την πόρτα στον προηγούμενο πλέον ιστορικό κύκλο της Ελλάδας. Αποτελεί κι αυτός οριστικό παρελθόν. Αναδεικνύει ταυτόχρονα – γι’ αυτό και η χθεσινοβραδινή προληπτική λογοκρισία- το δρόμο της πολιτικής και της λογικής αντί της εκλογίκευσης που τόσα χρόνια εφάρμοσαν οι εν Ελλάδι κυβερνώντες εκλαμβάνοντας το λαό της χώρας ως το κεφάλι του κασίδη. Και που επελθόντες επιγενόμενοί τους δεν ξέρω γιατί μου θυμίζουν τηλεομοιότυπο. Όταν στη σημερινή συνεδρίαση της Κ. Ε. της ΝΔ είδα τον Γ.Γ. της, τον εξέλαβα ως τον μπλε Σκανδαλίδη.
Η ευχή για καλή επιτυχία στη νέα διαδρομή της Κύπρου πέρα από την ειλικρίνειά της εκφράζει επιπλέον την ελπίδα ότι στο νέο ιστορικό κύκλο που αρχίζει την επομένη της 24ης Απριλίου 2004, μορφωτικές πολιτικές και ηθικές δυνάμεις με την ίδια ονομασία προέλευσης σε μια Ευρωπαϊκή Ελλάδα, θα μπορέσουν να αποτελέσουν την αφετηρία μιας νέας αναγέννησης.
Ελπίζουμε ότι αυτή η κοινή πολιτική και πολιτισμική παιδεία που μας ενώνει θα παραμείνει σε αρμονία τόσο ως προς την ιστορία όσο ως προς το παρόν και κυρίως το μέλλον. Ότι θα μείνει ζωντανή στον νέο ιστορικό ορίζοντα και δεν θα χρειαστεί να ξαναχωρίσουμε ή να μας ξαναχωρίσουν.
*Ο Πασχάλης Χριστοδούλου ήταν υποψήφιος Νομάρχης Έβρου στις εκλογές του 2002.
Σουφλί 23 Απριλίου 2004 pashalsf@otenet.gr
Υπάρχουν στιγμές που το χέρι δεν υπακούει μόνο στο μυαλό όταν αποτυπώνει τις σκέψεις αλλά παρεμβάλλεται καθοριστικά και η καρδιά. Είναι τότε που αναδεικνύεται η ανθρώπινη διάσταση της πολιτικής και αναζητείται η έκφρασή της.
Πολλά χρόνια είχαμε να νοιώσουμε το αίσθημα της υπερηφάνειας και της αξιοπρέπειας για το παρόν του Ελληνισμού. Αυτό που ζήσαμε το τελευταίο διάστημα μας ενέπνευσε. Μας αναγέννησε. Έδειξε ότι ο δρόμος της αξιοπρέπειας και βατός είναι και ρεαλιστικός. Είναι ταυτόχρονα και μονόδρομος.
Δεν τιμά την κοινή μας ιστορία ένας Παουελιανός Ελληνισμός. Αυτό το συνώνυμο της Αθηναϊκής πολιτικής Ελλάδας που τα υποκείμενά της έχουν καταστεί καθημερινοί συνομιλητές των κάθε είδους εξωελλαδικών αξιωματούχων. Μπορεί και να φταίει το σύνδρομο της καθημερινότητας ως απόρροια της 7ης Μαρτίου. Χωρίς τη συλλογική φαντασίωση των Ελληνοκυπρίων θα συνέχιζε να βολοδέρνει, να τυραννάει τους Ελλαδίτες με αυτό το είδος της νέας τυραννίας, να τους βλέπει στο κουτί, στα κανάλια, σ’ αυτό το τελευταίο τους οχυρό. Αυτά που τα έβαλαν να λογοκρίνουν τη χθεσινοβραδινή συνέντευξη του προέδρου Παπαδόπουλου με προεξάρχουσα τη δημόσια τηλεόραση. Είναι γνωστό πως ονομάζεται η απουσία δημοκρατίας στην κλασσική Ελλάδα. Ούτε δικτατορία ούτε φασισμός.
Η έκφραση ευχαριστιών για το όχι του Κυπριακού Ελληνισμού προκύπτει ως ανάγκη. Αντανακλά και το δικό μας όχι το οποίο θα πάρει τη θέση που του αξίζει στις σελίδες της ιστορίας. Αυτό το πάνδημο όχι που μας στέρησαν το δικαίωμα να εκφράσουμε με ένα αντίστοιχο δημοψήφισμα στη μητέρα πατρίδα. Γι’ αυτό καταφεύγουν στην προσφιλή τους μέθοδο, της δια των δημο(σ)κόπων απόπειρας αλλοίωσης του φρονήματος των πολιτών. Αν ήταν μόνο 45% το όχι στην Ελλάδα τότε γιατί δεν δέχτηκαν την πρότασή μας να υπάρξει παράλληλο δημοψήφισμα για την Κύπρο. Όταν έκαναν με πρόσχημα τη Μεγαλόνησο τρεις συναπτές πρόωρες προσφυγές σε εκλογές.
Είναι το όχι αυτό που ταυτόχρονα επέχει θέση ναι, για μετάβαση της Μεγαλονήσου σε ευρωπαϊκό νοσοκομείο για θεραπεία παρά τις όποιες αψιμαχίες εκδηλώνονται τις τελευταίες μέρες οι οποίες σε μεγάλο βαθμό οφείλονται στους εν Αθήναις παρελθόντες.
Ευχαριστίες, γιατί για άλλη μια φορά η Κύπρος συνδέεται με την μεταπολίτευση της χώρας μας. Την προηγούμενη, μέσα από την τραγωδία της εισβολής του Αττίλα, τη σημερινή μέσα από την αξιοπρεπή πολιτική στάση της Μεγαλονήσου. Κλείνει έτσι ουσιαστικά ΤΩΡΑ την πόρτα στον προηγούμενο πλέον ιστορικό κύκλο της Ελλάδας. Αποτελεί κι αυτός οριστικό παρελθόν. Αναδεικνύει ταυτόχρονα – γι’ αυτό και η χθεσινοβραδινή προληπτική λογοκρισία- το δρόμο της πολιτικής και της λογικής αντί της εκλογίκευσης που τόσα χρόνια εφάρμοσαν οι εν Ελλάδι κυβερνώντες εκλαμβάνοντας το λαό της χώρας ως το κεφάλι του κασίδη. Και που επελθόντες επιγενόμενοί τους δεν ξέρω γιατί μου θυμίζουν τηλεομοιότυπο. Όταν στη σημερινή συνεδρίαση της Κ. Ε. της ΝΔ είδα τον Γ.Γ. της, τον εξέλαβα ως τον μπλε Σκανδαλίδη.
Η ευχή για καλή επιτυχία στη νέα διαδρομή της Κύπρου πέρα από την ειλικρίνειά της εκφράζει επιπλέον την ελπίδα ότι στο νέο ιστορικό κύκλο που αρχίζει την επομένη της 24ης Απριλίου 2004, μορφωτικές πολιτικές και ηθικές δυνάμεις με την ίδια ονομασία προέλευσης σε μια Ευρωπαϊκή Ελλάδα, θα μπορέσουν να αποτελέσουν την αφετηρία μιας νέας αναγέννησης.
Ελπίζουμε ότι αυτή η κοινή πολιτική και πολιτισμική παιδεία που μας ενώνει θα παραμείνει σε αρμονία τόσο ως προς την ιστορία όσο ως προς το παρόν και κυρίως το μέλλον. Ότι θα μείνει ζωντανή στον νέο ιστορικό ορίζοντα και δεν θα χρειαστεί να ξαναχωρίσουμε ή να μας ξαναχωρίσουν.
*Ο Πασχάλης Χριστοδούλου ήταν υποψήφιος Νομάρχης Έβρου στις εκλογές του 2002.
Σουφλί 23 Απριλίου 2004 pashalsf@otenet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου